De musicals die ik de laatste jaren bezocht zijn die van mijn kleinkinderen bij het verlaten van de basisschool. De enige echte professionele musical die ik zag in Scheveningen hadden we gewonnen in de Postcodeloterij. Het kon mij niet bekoren, drie lange minuten zingend aanhoren, door voor mij onbekende acteurs: ‘Ik hou van jou.’ Dat was me te traag.
Mij kreeg je niet meer mee naar een musical.

En toch organiseerde ik de activiteit musical 40-45 in het nieuwe theater Midden Nederland in Barneveld (of all places). Ik had de vele bekroningen en recensies uit België gelezen. De producer en eveneens beroemde Vlaming Gert Verhulst, van het hondje Samson en K3, bracht deze musical naar Nederland.

Eenendertig (oud) collega’s hadden zich zondag 10 november verzameld in Studio 100. Het was even zoeken maar uiteindelijk zaten we gezamenlijk om 15:30 uur in afwachtende spanning in het donker. Gert Verhulst sprak ons via de videowand toe en liet ons weten dat de tribunes zouden mee bewegen met het decor of de scene. Om die reden konden we gedurende twee uur de zaal niet zelfstandig verlaten. De koptelefoons versterkten het geluid, zelf regelbaar, en de scenes kwamen zo nog intenser binnen.

Alras vloog er een vliegtuig over onze hoofden en vond er op het plein een razzia plaats. Het voelde als dat we live in de oorlog zaten. De geweerschoten, het luchtalarm, alles was tot in de perfectie op elkaar afgestemd. Zo nu en dan was het schrikken als er ineens, in de spotlight, een militair naast je stond met een Nazi-vlag of een vliegtuig over vloog en pamfletten strooide. Het verhaal tussen goed en slecht werd overduidelijk uitgespeeld tussen de twee broers. Tijdens de gran finale kwam er een heuse stoomlocomotief met volle wagons binnen rijden op station Westerbork. Hartverscheurend, eenieder wist maar al te goed waar die treinen naar toe gingen…

Na afloop, tijdens de borrel, deelden we onze beleving. Helaas actueler dan ooit.

Een pijnlijke gewaarwording na de recente ‘Jodenjacht’ op Israëlische voetbalsupporters in Amsterdam. Sommige vertelden dat ze tijdens 40-45 zo nu en dan een traantje wegpinkten. Desondanks of daarom een goede reden om de musical 40-45 te bezoeken.

Christa van Kleef